گر چه در سنوات پر شور انقلاب و آرمان های آزادیخواهی ودر عنفوان جوانی و ایام مبارک شباب  به رشته تحریر در آمد اماّ عشق و محبت و سادگی و اخلاص و ارادت به محر ومین و ستیز با مترفین بی درد در آن موج می زند ومردمی که برای تامین لقمه نانی مانده اند و برای سیر کردن شکمش از نان خشک کرده تا پوست هندوانه را در دهان می گیر ند تا سد جوع کنند و آنگاه برای آنکه نان خشک برگلویشان گیر نکند شیر آب کنار مغازه را به دهان می گیر ند تا لقمه نا جور را از گلو پائین برانند وآنگاه در سایه در ختی لختی بیاسایند ومنتظر بمانند تا شاید بنده خدایی از راه برسد و آنان را به کار بخواند که دست خالی به خانه بر نگردندونزد اهل و عیال شان شر منده نگر دند .

نثر چنان ساده و وزین و بقول ادبا سهل و ممتنع نگاشته شده که هر خواننده ای رامحوخود می کند ؛کلمات اصیل مازرنی همچون “چچی “و عناوینی چون “مش سلمون و مش عیساا”که می رود در دنیای بی رحم مدرنیسم که همه چیز را می بلعد و فقط به سود و سود وسود می اندیشند و دیگر هیج ؛بلعیده شود .

استاد با مهارت  خواننده را باخود به عمق تاریخ می برد و از مصائبی سخن می گوید که در این دنیای فانی که هیچ چیز را پایایی و سکون نیست ؛دل هر انسان بیداری را بدرد می آورد که چگونه ممکن است در کشوری که همه منابع متعلق به همه ملتند20% اقلیتی 80%آنرا در تصاحب داشته باشند و اکثریتی در فقرمطلق و تمام نگاههای شان به لقمه نانی خشک و تکه ای پنیرباشد که همسر شان در بقعه ای صبحگاهان پیچانده باشد تا شایدهمسر و همراهش را برای نهارسیر کند که با مختصری دستمزد که شاید هم بگیرش نیاید به خانه بر گردد.

استاد محمد باقر مهجوریان با قلم سلیس و مشحون ازعشق و هستی ؛آنچنان فقرموجود را به تصویر می کشند و شکاف طبقاتی و پُزسر مایه داران را که امروز هم دو باره تقدیشس می شوند و را ه نجات کشور را در تکریم این گروه می دانند ؛به نمایش می گذارند که ما را در مقابل خلاقیت نوشتاریش به تسلیم وا میدارد که گروهی بی درد و سر مایه دار روز را به غارت و استثمار این و آن مشغولند و شب را در ؛هتل شهر آمل “به قمار به پردازند و گاها”همسرانشان راهم… گرچه امروز این چپاول و غارت در قاامت بانکداری اسلامی !و عملیات بانکداری بدون ربا؛بلا به جان مر دم انداخته گاه تولید و تولید کننده را از هستی  ساقط کرده و تار و پودش را زدوده و اورا روانه زندان کرده و یا گاه با کار بنگاه داری در اقتصاد کشور و ایجاد و خلق پول بی رویه  در کشور ارزش پول ملی را به صفر رسانده وهرروز سفره مردم راکوچکتر کرده  که هر روز بر دامنه فقر و فلاکت افزوده شود وبر شمار فقرا بیافزاید.خود را نشان داده که مایه تاثر بسیار است و انسان های آگاه آنرا برنمی تابند

نو سر مایه دارانی در دهه (80-70)با تکیه بر مناسبات قدرت و وابستگی به دولتها واز سوی دیگر به واسطه استفاده از فر صت های رانتی که در اخیتار آنان قرار گرفت ؛توانستند به منبع و ثروت های کلان دست یابند و با نفوذی که در دولت داشته اند توانسته اند اقتصاد رفاقتی را برجامعه حاکم کنند و برفقر و فاقه اکثریت بیافزایند وتکرار فقر و ظهور “مش سلمون “دیگر نه پایان این روند که افزایش بیشمار فقرا و نیازمندان وگسترش بیش از بیش دست فروشان نماینده پایان ناپذیری این روابط نامطلوب اقتصادی –اجتماعی است .

 عمق نگارش و تخیل او بگونه ای است که خواننده را با خود تا عمق کتاب می برد بطوریکه از اطراف و اکنافش بی خبر بشود و گاه “بقمه”ای در گلو و اشکی درگوشه چشمی جریان یابد.

خانواده مهجوریان از گذشته در آمل اهل شور و ذوق و هنرنویسندگی بوده اند وهستند ؛بطوریکه محروم “علی اکبر مهجوریان “چکامه ای در باب “کوچ”گوسفندان از ییلاق و به لار و مراسمات توراهی آن نگاشته که خواندن آن انسان را به وجد می آورد و یا در مختصر نگارشی که در تاریخ آمل داشته اند صراحتا”قید کرده اند که نخستین کوچ مردم “خشواش”؛از لنون “هلیچال” آغاز شده که حقیر در “کتاب تاریخ و فر هنگ مردم هلیچال”بدان استناد کر ده ام.

این کار تخیلی و علمی و داستانواره را که فضای فرهنگی  واقتصادی آمل راباادبیات سلیس و روان و فکلوریک به زیبایی به  تصویر کشانده به ایشان تبریک وتهنیت بسیار دارم و آزروی توفیقات بیشتر برای این استاد مان .بالله توفیق.

آمل-دکتر صلواتی (دبیر)