فریدالله ادیب آیین به صورت گسترده از تنوع در ایجاد آثار خود استفاده می‌کند ایشان به گونه‌ای که در آثارش عینیت عکس‌های رئالیستی را با کارهای انتزاعی چند وجهی و موضوعات فلسفی ترکیب می‌کنند، توانسته‌اند یک هویت هنری منحصر به فرد ایجاد کنند.

تابلوهای معروفی مانند “ملا ممدجان” و “مقام افیون” که از سنین مختلف خلق شده‌اند، نشان از تجربیات و تأثیرات مختلف در مسیر هنری ادیب آیین دارند این تنوع در اثرها نه تنها به ویژگی‌های چندگانه ایشان اشاره دارد بلکه به تردیدات و ناکامی‌های هنری که او با آنها روبرو شده است، اشاره می‌کند. استفاده از مضامین فلسفی نیز نشان از ابعاد عمیق و مفهومی در آثار ادیب آیین دارد ایشان با ادغام مفاهیم فلسفی در تابلوهای خود، امکان تفسیر چندگانه و عمیق تر آثارش را فراهم می‌کنند.

با این تنوع و تجدیدنظر در انتخاب موضوعات و رویکردهای هنری، ادیب آیین به عنوان یک هنرمند چندگانه و بی‌تکرار شناخته می‌شود این ویژگی‌ها باعث می‌شود که اثرهای او بیش از یک زمینه هنری را لمس کرده و تأثیر گذاری گسترده‌تری داشته باشند. فرآیند هنری ادیب آیین با دستکاری یا ورز به تصاویر عکاسی آغاز شده و این برای او به عنوان یک وسوسه اصلی تلقی می‌شود این ابتدایی‌ترین اقدام هنری، به نظر می‌رسد که از او بازنمایی تصویری از دنیای بیرون را خلق کرده و در طول پنج دهه فعالیت هنری خود، به گرانیگاه آفرینش هنری پیش رفته است.

در اثار ادیب آیین، اولویت بر احساس بصری و تأثیر اکسپرسیون بیان از ایده، پیام یا محتوای اثر قرار دارد این نشان از تمرکز ایشان بر جنبه‌های تجربی و احساسی هنر است به نظر می‌رسد که ادیب آیین توانسته است نه تنها تصاویر واقعی را بازنمایی کند، بلکه با استفاده از فرم و اکسپرسیون خود، حس و تأثیر گنجانده در آثار خود را به تماشاگران منتقل کند.

به این توصیفات، می‌توان افزود که ادیب آیین با توجه به تجربه‌های پنج دهه فعالیت هنری خود، به عنوان یک هنرمند که گرانیگاه آفرینش هنری را به فرم منتقل کرده، شناخته می‌شود این نشان از تکامل و پیشرفت در راه‌های بیان هنری ایشان دارد.

نویسنده: شهرام دادگر