“کرو نا”علی رغم تمام مصائب ونحوستهایی که برای مردم ما دا شت و بسیاری از انسانها را از ما گر فت ودر تمام سطوح جهانی رسوخ کرد و خسارات مادی و معنوی فراوانی به جهان وارد نمود ؛امّا همچنان منشای بسیاری از عبرتهاست ان شائ الله از آن پند نیو شیم و عبرت بگیریم ؛
واعتبرو یا اولی الاباب ای صاحبان خرد پند بگیرید
ای قصر دلفروز که منزلگه انسی **یا رب نکند آفت ایام ؛خرابت
باید بدانیم به هر نقطه جهان برویم و با عالی ترین امتیازات رفاهی و مادی در آن کشور ها زندگی کنیم باز غربیم و به وقت تنگدستی ومشکلات دیگر شهروند اصلی این کشورها بحساب نمی آئیم و باید آنجا را ترک کنیم .
دور است سراب ؛در ین بادیه هش دار *تا غول بیابان نفریبد به سرابت
سیل اخراج جوانان و دانشجویان ایرانی ازسراسر گیتی منجمله : ایتالیا و امریکا و اسپانیا و وهان چین و …همه وهمه ثابت کر ده است که کشور بیگانه برای ما بیگانه است ودوست محسوب نمی شود ودل به ااو بستن خطاست !؟
مشکلات هر کشوری به خود شان وابسته است و همه کشور ها باید بکو شند تا گره از مشکلات خود بگشایند و کشور خویش را به اعتلا برسانند چه بیگانه همیشه بیگانه است .
در تنگناهای “کر و نایی “علی رغم شعار های انتر ناسیو نالیستی و جهانگرایی و او مانیسم و انسان گرایی غرب؛که کّر و فّر آنها گوش عالمیان را کر کرد ه است ؛اول به سراغ غیر بومی ها رفتند و آنها را از ملک و مهین خویش بیرون راندند وحتی آنها که ماندند دچار عسرت فراوان شدند و در تامین نان دچار مشکل گر دیدند ؛سپس به خود پر داختند،پس بیگانه برای ما دوست و ممالک اغیار برای ما وطن نمی شوند .
گفتم ای شام غریبان ؛طره شبرنگ تو +درسحر گاهان حذر کن؛ چون بنالد این غریب*
پس باید به میهن خویش چسبید و به آبادانی ایران اندیشید و ایرانی پر افتخار ساخت وآنی از سازندگی آن؛ دریغ نکرد و بدان مباهات نمود وآنگاه او را قطب جهان و ام االقرائ منطقه نامید .
راستی آنانیکه دلار های نفتی ما را که متعلق به آحاد ملی و نسل های امروز و فر دای ملت ماست ؛به انواع حیل خارج می کنند و در دبی و ترکیه و دهستان قزاکستان و ارمنستان ! وارو پا و امریکا و کانادا برای خویش ویلا و امکانات ایجاد می کنندو دارایی ها و ثروت ایرانیان را به پای خار جیان هزینه می کنند وگاها” برای شان مدرسه و دانشگاه و بیمارستان می سازند و آبادانی می کنند ؛آیا می دانند اغیار برای شان برادر نمی شوند و به وقت تنگدستی عذر آنها را می خواهند و آنها را علی رغم قرار دادها و کنوانسیونهااز کشور شان بیرون می کنندو برای آنها تره هم خورد نمی کنند
آیا می دانند خانه ای سست در آنجا می سازند که آنرا هیچ دوام و قوامی نیست؟
آیا بهتر نیست امتیازات ایرانیان را برای همه ایر انیان و در حوزه جغرافیایی ایران هزینه کنند .
حداقل از ژاپن کشور خاستگاه خورشید بیاموزیم که در آنجا حتی حاضر نیستند هر گونه وارداتی (برخلاف ایران که سنگ قبر و بیل و گلنگ را از چین و برنج سمی آرسنیگ دار را از هند وارد می کنند تا به هرطریقی نفت گرانبهای ما را با کالاهای پست خویش تهاتر کنند )؛مگر وارداتی مبتنی برنیاز اساسی مردم آنجا ؛آنهم همراه با واردات فنی و فناوری ؛ و صادرات خود را برمبنی کالاهای ساخته شده انجام می دهند تا همه ارزش افزوده تولید و منفعت کالا نصیب شهروندان آن کشور شود .
اینست که ژاپن با تولید ناخالص داخلی 5تریلیون دلار سومین کشور اقتصادی جهان می شود و ماعلی رغم این همه منابع عظیم نفتی و طلا و دیگر منابع ؛همچنان در جا می زنیم ؛واعتبرو یا اولی الاباب
خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم +گر زخار و خاره سازد بستر بالین غریب*
روزمعلم برمعلمین گرامی مبارک

اریبهشت 99 دبیر صلواتی