کرات آملی:الحمد الله رب العالمین ملت ومردم ما؛ کمال فرهنگی را تجربه می کنندوخود را از هر چه غیر فرهنگی و ضد انسانی و وپلشتی و مصرف گرایی صرف و بیحساب و کتاب است دور می سازند.
ساده ترین واصولی ترینش ؛صر فه جویی در اقتصاد و کنترل مصارف حیاتی و بهینه هزینه کردنست ؛بویژه منابعی که محدودند و بزودی به اتمام می رسند و احیاء مجدد آنها سنه و قرنها زمان نیاز است ازجمله منابع نفتی و جنگلها و زمین های حاصلخیز ومعادن و….
علمایی اقتصاد ئ ؛علم اقتصاد را به علم کمیابی منابع معرفی می کنند ومی گویند :علم اقتصاد چگونگی تخصیص این منابع برای جلب حداکثر رضایتمندی شهروندان از اولویت علم اقتصاد است وتاکید بر تخصیص صحیح منابع رابسیار دارد.

چون این منابع محدود است باید مصارف آنها نیز قاعده مند شود که ما نیز می بینیم مردم خود جوش در پی کنترل مصارف شان هستند تا تطابقی باهزینه های شان داشته باشند و این نصیحت سعدی را دائم در کوش جان زمزمه می کنندکه :
بر حال آنمرد باید گریست +که دخلش نوزده و خرجش بیست
آدمهای هوشیار ضمن تلاش برای افزایش در آمد های شان در پی کنترل هزینه ها و اولویت بندی آنها هستند و حتی تلاش می کنند بخشی از در آمد های شان را در بنگاهها اقتصادی قابل رویت و شفاف از قبیل بانکها صر فه جویی کنند.

با خرید بیمه های عمر و زندگانی وتامین اجتماعی و…؛ پیری خویش را ساپورت کنند و مازاد در آمدی هم داشته باشند البته این صحبت‌ها برای ممالکی که با ابر تورم روبرو هستند و مدام ارزش پول ملی بدلیل کسر بودجه مداوم دولت‌ها ودستبرد آنها به سفره مردم در حال کاهش هست ؛اندکی رویایی به نظر می رسد .
بهر طریق مردم با فرهنگ ما علی رغم مصائب فراوانی که از کاهش مدام ارزش ذاتی در آمد های شان و کاهش شدید ارزش پول ملی ودر کنار آن افزایش نجومی قیمت‌ها در تعب و رنج فراوانند.

مع الوصف در پی کنترل شدید مصارف شان در قالب هزینه های برق و آب وتفریح و درمانی و تحصیل شان هستند تا شاید بتوانند این دوره پر مخاطره را درست پشت سر بگذارند.

البته می دانند اگر آب را درست مصرف کنند ؛زمین ودرختان و حیات را تشنه نسازید و می دانند زمین سفره عام است اینقدر سموم و شوینده ها را در آن رها نمی سازند وآنرا مسموم نمی سازند و می دانند درختان پایگاه تولید اکسیژن ماست آنرا از جان دوست دارند و غرس آنرا عبادت و دفع آنرا شر می انگارند.
پیشینیان ما آب و آتش وباد و خاک را حرمت می داشتند و می پرستیدند واین عناصر اربعه را عامل حیات بشری قلمداد می کنند که خاک و زمین اساس حیات و کاینات است و آدم و حوا بدان سرشته شده اند و آب وخاک زمین است و رستینها هم بدان حیات می یابند و انسان بدون آن حیات ندارد و برای همین 75% زمین را آب فرا گرفته و همین مقدار بدن شما نیز از آن بر خوردار است و بر ای همین پیشینیان آب را مایه پاکی می دانستند و پاک کننده هر آلودگی.
درختان خود حیات از آب می گیرند و وبا تولید اکسیژن حیات را به موجودات عالم بر می گردانند وسبزی رنگش خود مایه آرامش روح بشر و هزاران فواید دیگر که قلم از تصویر آن قاصر است .
زخاک پای تو داد آب روی لاله وصل +
چو کلک صنع رقم زد به آبی وخاکی
پیشینیان با نجابت ما همیشه در تلاش بودند که قداست منابع را حفظ کنند و از هرز و اسراف آن جلو گیری کنند و چون تکه نانی بر زمین می افتد آنرا بر می داشتند و می بوسیدند و در گوشه ای من گذاشتند که رهگذر پا بر سر آن بگذارد.
امروز؛رگهای این فر هنگ و حفظ منابع و پر هیز از اسرافگرایی ودوری از اترافکاری و اشرافیگری را ما دربخشی از لایه ای اجتماعی کشور می بینیم که بدنبال بهینه کردن هزینه ها و پرهیز از ریخت و پاشهاهستند.

دیروز گذرم به یکی از پست بانکها افتاد دیدم در این واحد اقتصادی بهره وری بالایی بچشم می خورد و هیچ نیروی بیکار نیست و اثر بخشی بالایی دارد وحرمت مشتری را پاس میدارند و به نوعی مشتری مداری را مرعی هستند ودر انجام هزینه ها و پر هیز از ریخت و پاشها؛ کمال دقت را دارند بطوریکه برای یاد داشت تلفن تنها یک قطعه کاغذ 5×5 سانتی متر مربع استفاده کرده اند چنانچه که شیوه معلمین ماست.

بر کار او احسنت فرستاده وبه آنها گفتم شما با این کار چند خدمت توامان را انجام داده آید :
1-از هدر رفتن منابع نفتی من اجتناب کرده آید چه بخش از کاغذ های ما وارداتی است .
2_خدمت شایان به تخصیص بهینه در آمد های نفتی کر ده ای که طلایی سیاه ما صرف هزینه های پست ما نشود
3-ومهمتر از همه با صر فه جویی های منطقی برای خویش مازاد در آمد ایجاد کرده ای که فردا می تواند در کار ایجاد سر مایه گذاری بکار آید.
آری بدرستی مصرف کردن هم منابع ملی ما هدر نداده آیم و هم با صر فه جویی صاحب مازاد در آمد شده آیم که هیچکس با ریخت و پاش هزینه ای به هیچ جا نمی رسد آیا نه چنین است .
بود که یار نرنجدزما بخلق کریم +که از سوال ملولیم واز جواب خجل
آمل دبیر صلواتی