فرودین امسال آغاز ؛حرمان ها ست وناخوشیها ؛نه تنها برای سلامت انسانهای ملل جهان ؛چهره نکویی نکشوده است وکل جهان را باویروس مرگبار “کوید_19″تهدید به نابودی می کندو بسیاری از انسانها را با خود بلعیده و دردل خاک پنهان کرده است بلکه شهر آمل را در چنبره منحوس خویش گرفتار کرده است وبسیاری را با واسطه وبی واسطه بکام مرگ برده است واز آنجمله مراکز تعلیم وتر بیت ودانشگاهی شهر را مورد هجمه وهجوم خود برده وسه استاد فر هیخته وکم بدیل شهر ما را نشانه گرفته است وبر خاک تیره نشانده است از آنجمله :
1-استاد مصطفی جوادی :هنوز روزها نخستین فرودین سپری نشده بود که خبر ناگوار رحلت این عالم فاضل را شنیده ایم که از دیار ما رخت بر بسته وبه دیار روحانی سفرکرده است واز خاک ذلیل به ملکوت اعلی عروج نمودند .
استاد جوادی خود درس خوانده ومکتب دیده ای بود ندکه توانستند دردوران خمودی و ستیز ؛ آموزشهای کلاسیک و دانشگاهی را با دروس حوزوی بهم آمیزد ودین و دیانت واخلاص وتزکیه نفوس واعتلای روحانی را با گفتار وکردار پسندیده درمدارس ودانشگاه ها منادی باشند وعلی رغم نفوذ دینی که در نزد علمای حوزه ودانشگاه داشتند؛ولی همیشه متواضع وفروتن بودند .
محروم استاد جوادی عالم عامل بودند و باگفتارو کردار الهی از هوی رسته وابسته به یکان یکان مردم بوده اند .مرحوم جوادی با حضور نفس وقوت روحی که داشتند ؛مصاحبت با او مفرح بود دائما: می فرمودند:
از دست و زبان که بر آید +کز عهده شگرش بدر آید
هرگز بین او ومحصلینش شکافی دیده نمی شد وهمیشه با محبت و تواضع با شاگردانش بر خورد می کردند وبا عمق وجود چراغ وسر آج راه شیفتگانش بوده اند .وآنان را سر مایه وجود کشور قلمداد می کردند.
2-استاد اولیایی :دومین استاد آملی که با قهر فرودین رخ مادی بر خشت سیه بالین کردند وجان علویش بصوب خدا پرواز کرد مر حوم اولیایی بودند .
استاد اولیایی یکی از اساتید ذو فنون شهر ما بودند که نه تنها در ادبیات ونظم ونثر فارسی ودر متون فردوسی و غزلیات حافظ و اشعارحماسی فردوسی وبوستان وگلستان وکلیات سعدی مهارت عالمانه داشته اند بل متون قدیمیه را هم چشیده بودند ودر سنگر های ادبی شهر در قالب سخنرانیها از متون حماسی فردوسی و غزلیات حافظ راست قامتانه دفاع می کرده اند وهمچنین”برای نزهت ناظران وفسحت حاضران چندین کتاب تصنیف کردند”بلکه روزگاری را هم در قبای مدیریت استان ؛مسئولیت زدودن دیو جهل از رخساره شهر تلاش کردند ودر جهت آموزش بزرگسالان به جا مانده از قافله دانش مشتغل بودند تا مبادابا فرمایگان روزگار برند واز شکر نیسان ادب بی نصیب گردند.
3-استادناصر سعیدی
سومین استادی که فرودین دراوسطش از میان ما بر داشت وبر خاک سیه بالینش کرد وجامه غم برجامعه دانشی شهر نشاند ؛استاد ناصر سعیدی بودند
استاد سعیدی را کمتر کسی است که نشناسد واز متانت گفتار وملاحت رفتارش بهره مند نشده باشد .
استاد ناصر سعیدی را در مدارس شهر هماره همراه بوده ایم واز فضائل وبزرگوارهایش تمتع فراوان برده ایم .
او در تدریس علوم اجتماعی بسیار متین واستوار بودند وبقول حافظ” خازن حکمت در سخن “علی رغم اوج تضاد های ایدئولوژیکی در آغازین روز های انقلاب وشعار های شداد وغلاظ ضد آمپر یالیستی به صبغه کمونیستها ؛استاد را متواضع وبی ادعا می یافته ایم که هرگز حاضر نشد گام خویش را با زبان مرگ بر این و آن آلوده کند وقوه نفسانیه خویش بیا زارد وسنگ به عناد وفساد گوید :
شنیدم که مردان راه خدا +دل دشمنان رانکردندتنگ*
ترا کی میسر شود این مقام +که با دوستانت خلاف است و جنگ *(گلستان سعدی -حکایت هفتم )
استاد ناصر سعیدی یک معلم به تمام معنیمعتدل و منصف بودوهرگز نشد روح ملکوتی خویش را به تضاد علیه این وآن کدر و تباه سازدچه او معتقد است هر کس مهمان سفره خویشتن است وهر چه کاشت درو می کند .
بزرگی ندارند اهل خرد +که نام بزرگان بزشتی برد .
بهر طریق وفات این سه استاد وزین و عزیز شهر ثلمه ای سنگین بر جامعه علمی ما بود ومایه تاثر ک تاسف بسیار گشت .
فقدان مادی این سه استاد را خدمت خانواده های محترم این عزیزان وهمکار آن فرهنگی بویژه گروه جامعه شناسی شهر همکاران آقای قاسمی و رودگر و…
تسلیت بسیار دارم و اجر جزیل و صبر جمیل برای جملگی و غفران آموزش را برای متوفئین از خدای عزوجل خواهانم
دکتر عباسعلی صلواتی