یکی از اصطلاحاتی که طی سال‌های اخیر بسیار به گوش رسیده است، دوقطبی شدن جامعه‌ است. این وضعیت را گاهی هم با اصطلاح شکاف سیاسی توصیف می‌کنند. 

بعد از حادثه دلخراش سقوط بالگرد حامل رئیس جمهور منتخب مردم وهیات همراه در اردیبهشت ماه سال جاری ، با توجه به تاکید قانون اساسی مبنی بر انجام انتخابات ریاست جمهوری ،چهاردمین دوره این انتخابات مرحله اول در ۸ تیر ماه و مرحله دوم در ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۳ با حضور مردم پای صندوق های رای برای انتخاب فرد مورد نظر برگزار شد.

آنچه در این انتخابات آخر بسیار نمود داشت اختلافات بسیار شدید بین شهروندان ایرانی در داخل وخارج از کشور بود که برخی از این اتفاقات جای تاسف برای ایران با پیشینه تاریخی بسیار دارد.

متاسفانه طی سالهای اخیر جامعه ایران به سمت یک دوقطبی بسیار شدید و متضاد هم، گسست پیدا کرده است.یک طرف اقلیت مخالف ۱۰۰ درصدی و از طرف دیگر اقلیت موافق ۱۰۰ درصدی.

هر دو طیف نگاه از بالا به پائین به طرفهای مخالف خود دارند،یا بامنی یا مخالف من.نگاه از بالا به پائین که چون با من نیستی دشمن من وجامعه هستی.

این دو طیف نگاهشان ۰ تا ۱۰۰ است وحد وسطی ندارد.برای منتقدان و دلسوزان جامعه ارزشی قائل نیستند.و هردو گروه ۶۰ درصد باقیمانده جامعه را در مناسبات واتفاقات مدنظر خود در نظر نگرفته وبه آمار نمیشمارند.

وقتی «میانداری» فحش و تبدیل به «وسط‌باز» می‌شود، نشان می‌دهد در یک جریان طبیعی جامعه دوقطبی شده و در جریان سیاسی هم عده‌ای می‌خواهند از این جریان طبیعی استفاده کنند.

گروه اقلیت درداخل کشور خود را پرچمدار نجات انسان از گمراهی وضلالت و زمینه ساز مهدی مود(عج) دانسته و در انتخابات اخیر وعلیرغم ادعای داشتن دین ومذهب، به رای دهندگان به نامزد مخالف انواع واقسام هتک حرمتها وبی احترامیها را روا داشتند.از لمپن سبک مغز ،بچه دبستانی وماهی قرمز گرفته و…..

در مقابل هم اپوزیسیون خارج از کشور به بهانه آزادی ملت ایران از قید وبند قوانین جمهوری اسلامی به زعم خودشان، خواستار آزادی انسانها در همه زمینه ها شدند ولی همین افراد به اصطلاح آزادی طلب کمترین ارزشی برای شهروندان ایرانی که برای رای دادن به مراکز رای گیری مراجعه مینمودند قائل نبوده وبا فحاشی رکیک و حتی ضرب وشتم و کشیدن حجاب از سر آنان علیرغم ادعا داشتن التزام به شعار حجاب اختیاری ،به آزادی ها فردی این افراد تعرض نمودند.

بررسی و تحلیل توییتر و کامنت‌ها و نوع واکنش‌ها نشان می‌دهد جامعه دوقطبی شده است و طرفین چندان ظرفیت گفت‌وگو ندارند.

من مطمئنم معترضین اکثریت بسیار زیادی از جامعه هستند اما اینکه چند درصد از معترضین در آن سوی قطب هستند، نمی‌دانم. دوقطبی شدن برای جامعه خطر است زیرا امکان مفاهمه و گفت‌وگو و صورتبندی کردن هر راهکار غیرخشونت‌آمیزی را غیرممکن می‌کند.

این دوگروه باید بپذیرند که این وسط بین ۶۰ مردم ایران هستند که نه موافق ونه مخالف ۱۰۰ نیستند بلکه منتقدند.

 معضلی مانند دین ستیزی مشخصا در این فضا بوجود می آید و این یک پدیده بد است. نباید دوقطبی سازی منجر به تقابل و درگیری شود. باید از آن برای پویایی جامعه استفاده کرد. دوقطبی سازی نباید به گونه ای باشد که جامعه را به خودی و غیرخودی تبدیل کند. تبدیل جامعه به خودی و غیرخودی سبب می شود تا عده ای بهترین زندگی را داشته باشند و عده ای نیز زندگی سختی را تجربه کنند. بی شک در چنین شرایطی حاکمیت باید خود را اصلاح کند تا ویژگی های بد دوقطبی سازی گریبان جامعه را نگیرد.

نماز خواندن و روزه گرفتن وعزاداری اکثریت مردم ایران برای اهل بیت نه از سر اجبار و دلخوشی حاکمیت که باور قلبیشان می باشد و این دو گروه باید به این افراد احترام گذاشته و از عمیق تر شدن اثرات منفی جامعه دو قطبی جلوگیری کرده تا فاجعه های بزرگتری شکل نگیرد همه ما شهروندان یک کشوریم./عیسی ملکشاهی