۱-انسان چیزی جز علم و عمل خویش نیست .                                       
۲-هرکس خدارا برای ثواب وترس و عقاب عبادت کند از لذت حقیقی عر فان محروم است (ص-۹۴) 
۳-ارتباطی بی تکلف ، بی قیاس +هست رب الناس را با جان ناس
۴-(۱۰۴) محقق طوسی :لذات دنیوی همه هیچ است نزد من +درخاطراز تغیر آن هیچ ترس نیست  *روز تنعم و شب عیش وطرب مرا +همچو شب مطالعه وروز درس نیست (۱۱۰) 
۵-گوش انسان دهان جان اوست :جانور فر به شود لیک از علف +آدمی فربه زعز است و شرف.     آدمی فربه شود از راه گوش+     جانورفربه  شود   از حلق و نوش (۱۲۹)   
۶-زبان اگر یله ورها شود از مار گزنده تراست (۱۸۰)                               
۷-  ظالم ترین  به خود جاهل ترین آنهاو خائن ترین مردم بیکار ترین آنهاست (۹۵)                             
۸-  خلق  را چون  آب دان صاف و زلال.+اندر آن تابان صفات ذوالجلال (۱۴۶)                                           ۹- نشانی داده اندت از خرابات +   که التوحید اسقاط الاضافات.
۱۰-  الرفیق ثم الطریق:دریغ ودرد که تا این زمان ندانستم  +که ‌کیمیای سعادت ،رفیق بودرفیق
۱۱-آقا میر زا جواد آقا:انسان به آنچه علم پیدا می کند ،همه را در صقع نفس اوست ،همه عالم مثال علم اوست وهر چه را که می بینی یعنی ادراک می کنی همه "خودتی "واز تو خارج نیست (۶۷)   
۱۲ - اقبال لاهوری:غلام همت آن خود پرستم+که از نور خود می جوید خدارا  ،  الهی عبادت بی معرفت ،خرواری به خردلی
۱۳-الهی ،چه عذابی از حجاب سخت تراست ؛بحق خودت از جهنم حجاب وارهان !                                     ۱۴-الهی شکرت که از تنهایی و خلوت لذت می برم ؛چه ،تنها از خلوت وحشت دارد ؛دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد(آمل-صلواتی )