برای تهیه دارو به نیت خلاصی و درمان از یک بیماری آزاردهنده و آرامش گیر ، دفترچه بیمه بدست به داروخانه حسینیان آمل مراجعه کردم.

به محض ورود به فضای داروخانه، حس خوبی از زیبایی خاص و نشاط آور از چیدمان میزها ، پیشخوان ، صندلی های انتظار و…….. به من دست داد.

دفترچه بیمه را به واحد ( پذیرش نسخه ) تحویل داده و بر یکی از صندلی های مدور به مرکزیت یک درختچه مصنوعی نشستم ، از این درختچه مصنوعی چندین گل مصنوعی در رنگهای نا متعارف آویزان بود ، آن حس خاص بدو ورود با دیدن این مصنوعات در من ضعیف شد با خود گفتم در طبیعت زیبای شمال که گل و درخت حتی از داخل بتون ، جرز دیوار سر در می اورند ، چرا فضای داروخانه را با درختچه مصنوعی آنهم به رنگ نامناسب سفید تزئین کردند اصلا درخت یا درختچه سفید در طبیعت شمال نداریم.

درگیر با بیماری و حساسیت بر درختچه آزارم میداد که ناگهان چشمان کم سو و انشا،الله کور شده ام به کاغد مکتوب آویز شده به یکی از شاخه های درختچه خورد ( ‌بنام خدا …درخت و سنگهای زیر آن سمی میباشند ، لطفا مراقب فرزندان خود باشید تا دست نزنند ….. بعدا نگید ، نگفتید !!!!!! ).

خوب ، یک بیمار که برای دریافت دارو مراجعه میکند بخشی از تمرکزش را بیماری گرفته است بخش دیگری از تمرکزش را قیمت ساعت افزون دارو میگیرد وتمرکز حواس و……. باقی نمی ماند که تمام مکتوبات داروخانه را بخواند و مراقب بچه اش باشد و جناب مدیر داروخانه ذات و فلسفه فعالیت شما سلامت بخشی است چرا با تعبیه یک درختچه سمی در محل دسترسی عام ، سلامت مردم را بخطر می اندازید ؟

اصلا خیر سود و وجود این درختچه سمی چیست ؟ ‌ مدیران مرتبط خصوصا جناب دکتر اکبری ( مدیر محترم و متعهد شبکه بهداشت ، درمان وآمل ) پیگیر باشند بنظرم خطر وجود این درختچه جدی است.