فلسفه وجودی بانکهادرتمام نظامها جمع آوری نقدینگی وکانالیزه کردن وجوهات مردمی به سمت وسوی تولید برای ایجاد اشتغال ؛مقابله با تورم ؛افزایش تولیدناخالص ملی (GDP ) وایجاد ارزش افزوده و ثروت است اما در نظام ما تحت قواعد غیر متعارف “عملیات بانکی بدون ربا” با پرداخت بهره ها ی سنگین به سپرده گذاردن مترف خوی تنبلی وبیکاری ودر یافت پول مفت وبدون کاررا برای آنها مهیا کرده اند وبخشی از جامعه را بدینسو سوق دادندوبر برخی دیگر که مولدان اقتصادی هستند وعامل تولید ورشد اقتصادی هستندومردکار با تحمیل هزینه های گزاف بهره بانکی و هزینه های تاخیر و جرائم ودادن پول گران به شریف ترین قشر اقتصادی جامعه و بازی کنندگان اصلی واساسی کار و تولید آنچنان عرصه را بر آنان تنگ کرده اند که گاها “همه چیز را گذاشتند و فرار را بر قرار ترجیح دادند هم کارو تولید به تعطیلی کشانده اندو هم برنرخ بیکاری افزوده شدند؛ هم منابع مالیاتی دولت ضعیف تر شد وهم نرخ رشد اقتصادی منفی و رکود بر اقتصاد حاکم واز سویی با قدرت پول آفرینی که بانکها از محل وام دهی ایجاد می کنند (سلطانی اقتصاددان -40%نقدینگی توسط بانکها ایجاد شد )موجبات افزایش نقدینگی در مقابل افول تولید و کار اقتصادی و لاجرم موجبات کاهش ارزش پول ملی به بیشتر از (80-70 ) %شده وفقر و فاقه بر جامعه حاکم شده که حداقل آثارش پائین آمدن اعتماد ملی وتزلزل در عرصه حکومت ونمایا ن شدن بحران در بانکها (عدم وصول مطالبات ) وتعطیلی ظرفیت بالایی از بنگاه های SMEs است که نه به نفع بانکها ست ونه بصلاح تولید و اقتصاد کشور ؛بقولی یک مبادله” باخت باخت” است واینهمه گرفتاریها؛منشاوخاستگاهش بانکها هستند که بااتخاذ استراتژی غلط هم خود را دچار بحران ورشکستگی کرده اند و هم تولید را نابود نمودهاند و هم بر ارتش بیکاران افزوده و هم با کاهش قدرت پول ملی از طریق ایجاد نقدینگی کاذب فقررا تعمیم داده واین همه را سیاست گذاران بانکی باید جوابگوی باشند که چگونه اقتصادی را و مردمی را به تباهی کشانده اندآیا نه چنین است ؟

آمل *دکتر صلواتی (دبیر)