یک کارشناس منابع طبیعی گفت: حوضچه سد هراز دقیقا در اطراف محل دپوی زباله شهرستان آمل قرار گرفته و شیرابه های این زباله ها طی چند سال اخیر در دل زمین فرو رفته و ممکن است آب سد را آلوده کند و نتیجه این آلودگی انواع مختلف سرطان ها بوده که در مردمان این منطقه نمود پیدا خواهد کرد.

رضا شیخ پور با بیان اینکه طبق آمار رسمی مرکز تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور در سال ۹۵ پس از ۲ سال تحقیق آمارها حکایت از این داشت که طی ۱۱ سال ۱۵ درصد از سطح جنگل های هیرکانی در شمال کشور کم شده است، اظهار کرد: 15درصد از سطح جنگل های هیرکانی شمال طی چند سال اخیر به کاربری کشاورزی و مسکونی تغییر کرده اما نکته مهم اینجاست که به جز تغییر کاربری این جنگل ها  از داخل دستخوش آفت ها و بیماری ها شده و در حال تهی شدن است. 

وی با اشاره به اینکه اگر روند تعرض به جنگل از سوی مردم یا دولت با پروژه هایی مانند سد سازی و احداث جاده های جایگزین ادامه یابد دیگر نشانی از جنگل های هیرکانی باقی نمی ماند،تصریح کرد: اگر به همین روند ادامه دهیم تا ۷۰ سال آینده حتی نیم متر مربع در شمال کشور جنگل باقی نمی ماند. 

این کارشناس منابع طبیعی با تاکید بر اینکه برای احداث سد هزار قسمت وسیعی از جنگل های بکر مازندران از بین رفت، تصریح کرد:طبق تحقیقات انجام شده مشخص شد پروژه های سد سازی در مقیاس سد هراز پروژه ای ناموفق در ذخیره سازی آب به خصوص در مناطقی با اقلیم خشک و نیمه خشک از جمله ایران است. 

وی یادآور شد: طبق میانگین آب ارائه شده توسط وزارت نیرو حدود ۴۰ درصد از آب ذخیره سازی شده در پشت سدها براثر تبخیر و تعرق از دسترس خارج می شود بنابراین این پروژه ها باعث خشک شدن تالاب ها و دریاچه های طبیعی کشور ما شده اند. 

شیخ پور بهترین راه برای ذخیره سازی آب را توسعه پوشش گیاهی دانست و افزود: با توسعه پوشش گیاهی آب در سفره های زیر زمینی ذخیره شده و نیاز به اجرای طرح های سد سازی که در کشور منسوخ شده و باعث هدر رفتن منابع ریالی می شود، نیست. 

وی تصریح کرد: تکمیل سد هراز بیش از هزار میلیارد تومان بودجه را در بر دارد در صورتی که اگر این مبلغ برای احیای جنگل ها به کار گرفته شود، می تواند بسیار موثرتر باشد. 

*راه اندازی سد هراز عاملی برای تحریک گسل زیر زمینی 

شیخ پور گفت: سد هراز بر روی گسل سراسری قرار گرفته و این حجم عظیم آب که با ذخیره سازی در پشت سد به وجود می آید خود می تواند عاملی برای تحریک گسل باشد. 

این فعال زیست محیطی با بیان اینکه حوضچه سد هراز دقیقا جایی واقع شده که کمی بالاتر از آن منطقه دفن زباله آمل و شهرهای اطراف است، بیان کرد: شیرابه های این زباله ها طی چند سال اخیر در دل زمین فرو رفته و ممکن است آب سد را آلوده کند. 

شیخ پور افزود: این حجم آب وقتی با این آلودگی در هم آمیخته می شود حتی برای صنعت کشاورزی نیز مضر است و سونامی سرطان را در منطقه در بر خواهد داشت. 

سد سازی افتخار نیست! 

وی اظهار کرد: مدیریت حاکم بر کشور ما، مدیریتی حاکم بر  محور دانایی نیست و زمانی که بر مبنای منابع تصمیم گیران و منافع منطقه ای در تعارض با منافع ملی تصمیم گیری و سیاست گذاری شود، نتیجه ای جز این نخواهد داشت. 

این کارشناس منابع طبیعی خاطر نشان کرد: پروژه سد سازی باید مبتنی بر توسعه پایدار باشد اما توسعه نامتوازن مانند اجرای طرح سد سازی هراز بحران های زیست محیطی را رقم می زند. /ایسنا